Аница и Драго Богар од Банфи во Меѓимурје, Хрватска пред 30 години продадале сè што имаат и изградиле голема куќа за да можат да посвојуваат деца на кои им е потребна родителска грижа. Тие велат дека никогаш не зажалиле за својата одлука, пишува „24 Сата“.
Нашето мото е дека нема лоши деца, па дури и лоши родители, туку само лошо воспитување што се случува затоа што некои едноставно не знаат или не можат тоа да го направат подобро. Никој не смее да биде обвинет, туку едноставно треба да им се врати детството на тие деца, вели Аница Богар (61).
Исплашени и тажни
Во малото село Банфи во Меѓимурје, таа и нејзиниот сопруг Драго (63) повеќе од 30 години посвојуваат трауматизирани, исплашени, тажни и „лути“ деца без соодветна родителска грижа, кои во нивниот краток живот претрпеле повеќе ужаси отколку што можеле. Денот кога влегуваат во куќата на Богар, тие не му веруваат на никого, затворени се и мразат сè околу нив. Со текот на времето, сите овие негативни емоции целосно исчезнуваат и се заменуваат со сјајни насмевки и среќа, тврдат Аница и Драго. Во почетокот децата им се обраќаат со „чичко“ и „тетка“, а потоа самите ги заменуваат зборовите со „тато“ и „мама“.
Како го прават тоа? За да се дознае ова, треба и лично да ги запознааете, но се работи за топлината и хуманоста што произлегува од нив и се автентични. Нема глума, лажни зборови и насмевки. Тој ќе ви признае сè, и најголемата слабост и најдобрата доблест, ќе ви ги покаже и плускавците на рацете од работата во градината и секојдневно подготвување оброци за 13 усти, чистење на големата куќа со десетина соби, правење куќички за птици и сè друго што децата сакаат…
Многу жртви
-Да се биде родител е најубавата работа на светот, но бара многу жртва. Немаме викенди или одмори за да патуваме, да го ставаме „мозокот на пасење“ и да се одмораме. Празниците се периодот кога имаме најмногу работа. Неопходно е да се подготват многу колачи и други јадења, да се украсува сè, да се создаде вистинска празнична атмосфера и тоа не е мала работа за толку големо семејство. Нема одмор или мрзеливост, нема приватен живот. Ние сме им посветени на децата илјада проценти и нема простор за пауза – велат Аница и Драго.
Сè започнале пред 30 години кога им била доверена грижата за 10-годишно девојче чија мајка починала, а нејзиниот татко тогаш не можел да се грижи за неа. Девојчето останало со нив многу подолго отколку мислеле и ја засакале исто како што и таа ги засакала нив. Прекрасната врска што ја создале со девојчето се должела на фактот што тие не можеле да имаат свои деца поради здравствени проблеми.
-Дури и кога ја имавме таа прва девојка, некои од вработените во Министерството ни велеа: „Ајде, Богар, направете и згрижувачко семејство, вие сте создадени за тоа“. Тогаш сфативме дека тоа е всушност она што го сакаме во животот. Продадовме сè што имаме. Драго имаше камиони и ги продаде сите, јас работев како текстилен работник и се откажав. Оваа куќа ја изградивме сами и на наш сопствен трошок. Пота го контактиравме Центарот за социјална помош и бевме подготвени да прифатиме какво било дете на кое му треба семејство. Станавме први хрватски професионални згрижувачи – вели Аница и додава дека само името така звучи, но нема никаква врска со зборовите „професија“ или „работа“.
-Тоа е вистински, вистински повик. Се работи само со срце и душа и ништо повеќе – вели Аница, која до денес е мајка на повеќе од 100 деца.
Заедно со Драго, на сите деца кои ги посвоиле им го вратиле заслуженото детство. Двојката открива дека немаат строги правила во куќата затоа што сметаат дека децата не функционираат добро под притисок. За нив е многу поважно да знаат кои се нивните обврски и да се обидат да исполнат колку што можат. И најважно од сè, велат тие, е да им се всади човечност и да им се укаже на важноста на образованието, семејството и заедништвото.
Индивидуален пристап
-На секое од нив му пристапуваме поединечно. Ако видиме дека некое е добро во училиште, тогаш го туркаме уште повеќе. Ако забележиме дека нечие учење е послабо, му помагаме колку што можеме да го совлада материјалот, но се обидуваме да му влијаеме да биде и подобра личност. Ние веруваме дека не секое дете треба да се запише на факултет, но затоа секое од нив може да биде чесна личност – вели Драго.
Тој додава дека и тој и неговата сопруга се обидуваат преку сопствениот пример да им го покажат на децата вистинскиот пат и притоа да не остават сè на зборови.
-Ние го живееме она што го зборуваме, тие само апсорбираат. Затоа секогаш се трудиме да бидеме искрени во постапките затоа што знаеме дека децата нè следат, нè слушаат и учат од нас. Свесни сме дека тие чувствуваат сè и забележуваат сè. Од нив не можеме да скриеме ништо, па затоа не се ни мачиме да го направиме тоа. Секогаш претпочитаме да им кажуеме сè како што е, дури и ако вистината понекогаш е непријатна. Скоро секој ден сите овие наши разговори се случуваат на маса, за време на ручек или вечера. Многу разговараме и секогаш сè решаваме, вели Драго.
