Мајка ми ме остави со зборовите дека не може цел живот да ме трпи и да ја влечам надолу како товар затоа што по грешка се омажила со татко ми и добиле дете и дека таа заслужува подобар живот. Многу ме болеше, имав само 8 години.
Татко ми ми го посвети животот, плаќаше за факултет, ми купи и автомобил и ми рече дека сум најубавото нешто што му се случило.
Пред два дена пред нашата врата дојде мајка ми и молеше за прошка и за помош. Сопругот ја избркал од дома и немала каде да оди.
Не мразам никого, но првпат ми се појави желба да плукнам по некого. Тато, ти благодарам.
Извор: Исповеди.ком.
