Во денешно време банките сè повеќе ги таргетираат клиентите со средства од средна шестцифрена граница, додека традиционалните милионери како и супербогатите им се во втор план.
Банките ја сменија стратегијата бидејќи трошоците за советување за супербогатите клиенти, кои имаат сложени финансиски потреби, стануваат превисоки во споредба со провизиите тие ќе ги заработат од нив.
Според извештаите на „Frankfurter Allgemeine Zeitung“ (FAZ), германските банки ги класифицираат своите клиенти во три категории:
–Богати луѓе
Оваа категорија вклучува клиенти со ликвидни средства помеѓу 100.000 и 1 милион евра. Овие клиенти често бараат специјализирани финансиски производи и имаат сложени барања кои вклучуваат персонализирани совети. Тие веќе имаат корист од персонализираните услуги како лични советници, кои им помагаат да креираат индивидуални финансиски планови и им овозможуваат побрз пристап до услугите без долго чекање.
–Поединци со висока нето вредност
Ова ги вклучува клиентите кои имаат имот од еден милион евра или повеќе. Тие веќе претставуваат богата, но не и супербогата клиентела, која сè уште бара конкретни услуги и совети.
-Поединци со ултра висока нето вредност
Оваа група вклучува клиенти со средства од 30 милиони евра или повеќе, што го претставуваат врвот на најбогатите клиенти на банките. Иако овие клиенти имаат високи финансиски потреби, трошоците за советување на оваа група се големи, така што банките сè повеќе се фокусираат на средства во опсег од средни шест цифри кои даваат повисок сооднос меѓу напорите и провизијата.
Податоците, исто така, покажуваат дека во Германија има речиси 550.000 милионери, додека бројот на супербогати, со имот над 100 милиони долари, е далеку помал – само 3.300 луѓе. И покрај високата концентрација на богатство меѓу „супербогатите“, банките сметаат дека клиентите со средства од среден опсег (100.000 – 1 милион евра) се идеални затоа што генерираат постабилен приход без преголеми трошоци за услуги.
